Mijn eerste week in Japan

Konichi-wa minna-san! Doordat best veel mensen vragen naar mijn leven in Japan zal ik eens in de zoveel tijd een verhaaltje met wat foto's gooien. Hieronder kunnen jullie lezen over hoe de reis naar Tokushima en de eerste week leven hier waren. 

Na een comfortabele reis met Emirates (3 maal een 3-gangen menu, snackies, wijn, drie kilo aangekomen alles) kwam ik aan op Kansai airport in Osaka en daar stond Lucy op me te wachten! Ze heeft heel lief een buskaartje voor me gekocht en we hebben turbo sushi gegeten en bijgekletst zodat ik op tijd in de bus naar Tokushima kon stappen. Heel veel liefde <3

  

Na 3 uur kwam ik op het station in Tokushima, waar mijn stage-begeleider Hiroki op me stond te wachten. Hij heeft me met de auto naar het appartement gebracht en daar de rondleiding die ik kreeg van een van de mede-bewoners vertaald vanuit het Japans. Ik hoor je al denken: waarom Japans, het is toch een International campus? Ja goede vraag, geen idee. Engels sprekende mensen zijn zeldzaam en er wonen gewoon Japanners op de international campus omdat Japan.  

 

De rest van het weekend ben ik bezig geweest met dingen kopen voor in het dagelijks leven en uitzoeken waar ik boodschappen kan doen. Een van de eerste dingen die ik kocht was een fiets! Het leven is gewoon veel beter als je niet afhankelijk bent van OV of lopen. Je fietst hier gewoon op de stoep want alle vooroordelen over Aziaten en hun rijstijl lijken tot nu toe vrij goed te kloppen. 
Dankzij een super behulpzaam meisje uit Taiwan van de campus weet ik nu waar ik goedkoop vlees kan halen, goedkope wijn en sake (heel belangrijk), goedkope groenten en ook waar wat duurdere supermarkten dichterbij zitten. Natuurlijk kon ik al die verschillende plekjes niet meer terug vinden met mijn niet bestaande richtinggevoel, maar ze heeft alle adressen op google maps gestuurd. Winnen! 
Boodschappen waren los van het navigeren al wel een avontuur want van de meeste dingen heb ik echt geen idee wat het is. En yoghurt en havermout vinden heeft me zo'n 3 winkels gekost, maar dan heb je ook wat!

Sinds maandag ben ik elke doordeweekse dag naar het lab geweest, uiteraard op de fiets, en heb ik ook al mijn eigen cellen in kweek. Het gaat daar wel beetje anders dan wat ik gewend ben in Nederland. Het is een stuk kleiner en rommeliger, celkweek en moleculaire onderzoeken gebeuren in dezelfde kamer, je hoeft geen witte jas aan tijdens het kweken en er wordt gegeten in de kamer. Daarnaast is er nog een open lab en een imaging center waar ik eerst nog pasjes van moet krijgen voor ik het mag gebruiken. Mijn algemene pas duurde een week, dus ik gok dat het nog wel even duurt voordat ik pasjesbingo heb. 

    
Verder heb ik nog wat sightseeing gedaan in de stad want het was echt GODDELIJK WEER. 

Liefs